- utarte
- degenerate
Norwegian-English ordbok. 2013.
utarte
Look at other dictionaries:
nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… … Słownik języka polskiego
ścieżka — 1. Być z kimś na wojennej ścieżce «żyć z kimś w niezgodzie, postępować wobec kogoś nieżyczliwie» 2. Ścieżka legislacyjna «działanie zmierzające do ustanowienia przepisów prawnych»: (...) projekt nowej ustawy o radiofonii i telewizji (...) po… … Słownik frazeologiczny
bomba — ż IV, CMs. bombabie; lm D. bomb 1. «pocisk z mechanizmem zapłonowym napełniony materiałem wybuchowym lub ładunkiem specjalnym» Bomba głębinowa. Bomba lotnicza. Bomba atomowa, termojądrowa. Bomba wodorowa. Bomba bakteriologiczna. Bomba burząca,… … Słownik języka polskiego
demistyfikować — ndk IV, demistyfikowaćkuję, demistyfikowaćkujesz, demistyfikowaćkuj, demistyfikowaćował, demistyfikowaćowany «przeprowadzać demistyfikację, ujawniać mistyfikację; demaskować» Demistyfikować utarte sądy o kimś … Słownik języka polskiego
kogel-mogel — m I, D. kogla mogla, blm «surowe żółtko utarte z cukrem» Ukręcić kogel mogel. ‹może z niem.› … Słownik języka polskiego
o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… … Słownik języka polskiego
porzekadło — n III, Ms. porzekadłodle; lm D. porzekadłodeł «utarte powiedzenie, rodzaj przysłowia; sentencja, maksyma» Stare, ludowe porzekadło … Słownik języka polskiego
przebojowy — przebojowywi 1. «przełomowy, łamiący utarte kanony» Przebojowe zadanie. 2. «idący przebojem, zwalczający siłą przeszkody, odważny, atakujący, agresywny» Przebojowy zawodnik sportowy. Przebojowi młodzi ludzie. 3. rzad. «będący przebojem, modny,… … Słownik języka polskiego
szablonowy — szablonowywi «wykonany według szablonu lub za pomocą szablonu (formy); naśladujący utarte, pospolite wzory; pozbawiony oryginalności, stereotypowy, pospolity, tuzinkowy» Liternictwo szablonowe. Szablonowi bohaterowie dramatu. Szablonowe… … Słownik języka polskiego
utarty — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. utrzeć (p.) utarty w użyciu przym. «ogólnie, powszechnie przyjęty, uznany; zwyczajowy, konwencjonalny» Utarta opinia (o kimś). Utarty zwrot. Utarte pojęcia, wyobrażenia … Słownik języka polskiego
z — I 1. «litera oznaczająca spółgłoskę z, wchodząca także w skład dwuznaków: rz, cz, sz, dz» ◊ Od a do z «od początku do końca; wszystko» 2. «spółgłoska przedniojęzykowo zębowa, szczelinowa, twarda, dźwięczna» II 1. «przyimek łączący się z… … Słownik języka polskiego
